जटायुहरूको बलिदानले वर्तमान शासन प्रणाली प्रभावित बन्न सक्छ

दुर्गा प्रसाई नेतृत्वको आन्दोलनको पूर्वसन्ध्यामा पूर्वी नेपालबाट आएका महिलाहरूलाई राती सुतिरहेको वेलामा एमालेको भ्रातृ संगठन युवा संघका केही लडाकुहरू उनीहरू बसेको होटलमा पसी गाली बेइज्जती गर्दै कुटपिट गरेछन् । यसले एमाले कुनै राजनीतिक संस्कार भएको दल नभएर गुण्डाहरूको एउटा संगठन भएको प्रमाण दिन्छ । सुतिरहेका नारीहरूमाथिको दुव्र्यवहार हाम्रो सभ्यता र संस्कृतिविरुद्धको हो । यसलाई राक्षसी पारा भनिन्छ न कि राजनीति । सीता हरणपश्चात् विहृवल राम सीतालाई खोज्दै लक्षमणसँग वनमा भौँतारिरहेका थिए । कहिले कुनै पशुलाई सोध्थे त कहिले कुनै पक्षीलाई र कहिले वृक्षलाई, के तिमीले मेरी सीतालाई देखेका छौं ?

यसरी सीतालाई खोज्ने क्रममा उनले भूमिमा घाइते रक्तरञ्जित जटायुलाई देख्छन् । रामलाई देख्ने बित्तिकै जटायुले भने, आऊ राम, मेरो प्राणले तिम्रै बाटो हेरिरहेको थियो । राम र लक्ष्मण दगुर्दै जटायु समीप पुग्छन् । राम भूमिमा बसेर जटायुको शिर आफ्नो काखमा राख्छन् र आफ्नो अंगवस्त्रले उनको शरीरको रक्त पुछ्न थाल्दछन् । जटायु हाँस्दै भन्छन्, हुन देऊ राम, यो मेरो आभूषण हो । पुत्री सीताको रक्षाको लागि लड्दा प्राप्त प्रसाद हो यो । मेरी सीतालाई देख्नुभएछ, रामले सोधे । कोसँग युद्ध गर्नुप¥यो तपाईले ? कसले बनायो तपाईंको यस्तो दशा ? भन्नु होस् गिद्धराज ।

भक्तपुरमा मध्यराति नारीहरूसँग गरेको दुव्र्यवहारमात्र होइन यिनीहरूले नेपाल आमासँग पनि सीमा नाघ्ने गरी दुव्र्यवहार गरेका छन्, आमाको अस्मितासँग खेलेका छन् । सडकमा हिँडिरहेका त्रीयासी वर्षीय वृद्धलाई पनि छोडेनन् । दौरा-सुरुवाल र ढाका टोपी लगाउने जतिलाई समातेर प्रहरी खोरमा जाकेछन् । 

लंकाधिपति रावणले । उसैले पुत्री सीताको हरण गरेको छ । उसले उनलाई लिएर दक्षिण दिशातिर गएको छ, सम्भवतः आफ्नो लंकामा । म तपाईंलाई यही भन्न खोजिरहेको थिएँ पुत्र । रामको अनुहारमा चिन्ताको रेखाहरू झन गहिरा भए । उनले केही सोचेर भने, तपाईले ऊसँग किन युद्ध गर्नु भयो ? तपाईंलाई थाहै थियो कि ऊ धेरै बलशाली छ, किन यसरी प्राण दिन उत्रिनु भयो ? जटायुले हाँस्दै भने, मलाई थाहा थियो कि रावणसँग लड्नुको अर्थ आफ्नो मृत्यु हो तर मलाई यो मृत्यु ठीक लाग्यो ।

यो सभ्यता र धर्मको युद्ध हो राम, यसलाई रोकेर रोकिँदैन । तटस्थताको स्वाङ पार्ने मुर्खहरूलाई पनि थाहा छ, अत्याचारी राक्षसहरूसँग युद्धको दिन निकट छ । उनीहरूसँग युद्ध नगरे उनीहरूले हामीलाई खाइसक्नेछन्, सभ्यता र धर्म नष्ट हुनेछ । अब यो युद्धको हवनकुण्डमा कसैले त प्रथम आहूति दिनु नै पर्ने थियो, त्यसैले मैले दिएँ । भविष्यले स्मरण राख्नेछ कि रामको कालखण्डमा धर्मका लागि सबैभन्दा पहिला बलिदान जटायुले दिएको थियो । यो शरीरको यसभन्दा राम्रो उपयोग अरू के हुन सक्थ्यो र राम ?

सत्ताको युद्ध बर्बरताले जिते पनि राम, धर्म र सभ्यताको युद्ध बलिदानले जितिन्छ । त्यसलाई कसैले पराजित गर्न सक्दैनन् । तिमी अगाडि बढ र नाश गर यो बर्बर असभ्यतालाई र धर्मको रक्षा गर । मानवहरूको झुण्ड जो नारीहरूको सम्मान गर्दैनन् उनीहरूको नाश हुनु नै उचित छ । एउटी सीताको हरण नै स्वयं यति ठूलो अपराध हो कि सम्पूर्ण राक्षस जातिलाई समाप्त गर्नुको विकल्प छैन । जटायुको शिर गर्वले ठाडो हुन्छ । रामको रौं रौं पुलकित भयो । उनको आँखामा जल भरिएर आयो । उनी चुपचाप जटायुको शिर मुसार्न लागे । रामको आँखामा अश्रु देखेपछि जटायुले भने, मेरो मृत्युको शोक नगर राम बरू गर्व गर ।

गर्व गर कि तिम्रो कालमा यस्ता मान्छे पनि छन् जो निःशस्त्र भएर पनि रावणजस्तो शक्तिशाली योद्धासँग टक्कर लिन सक्छ । गर्व गर कि तिम्रा मानिसहरू अहिले पनि धर्मको रक्षाका लागि लड्छन्, कसैलाई लुट्नका लागि होइन । गर्व गर कि तिम्रा मानिसहरू बलिदान दिन बिर्सेका छैनन् । मेरो मृत्युमा शोक नगर पुत्र । रामको पाखुरा कठोर भयो, नसाहरू फर्फराउन थाले । उनले भने, तपाईंको वृद्ध शरीरमा गरेको एक एक प्रहारको मूल्य रावणलाई चुकाउनुपर्नेछ । राक्षसहरूको अत्याचार चरम सीमामा पुगिसकेको छ, अब तिनीहरूको नाश हुनेछ ।

समयले देख्ने छ, धर्मको एउटा योद्धा राम एक्लैले समस्त अत्याचारीहरूलाई दण्ड दिनेछ । मलाई यति मात्र पीडा छ कि तपाईंले मेरा लागि प्राण दिनुपर्‍यो । यस्तो नभन राम, जबसम्म जटायु मर्दैन तबसम्म धर्म तथा सभ्यताले राम पाउँदैन । रामलाई पाउनका लागि कुनै न कुनै कालखण्डमा जटायुलाई मर्नै पर्छ । यो पनि सत्य हो बाँच्नेहरू सबै एक न एक दिन मर्नै पर्छ तर जो लडेर मर्छ ऊ अमर हुन्छ । जटायुले प्राण त्याग्छन् ।

अहिले इसाई बने पनि, ब्राहृमण कुलमा जन्मेका ओली हुन् वा दाहाल, उनीहरूलाई अल्प मात्रामा भए पनि आफ्नो पितापुर्खाबाट धर्मसम्बन्धी ज्ञान प्राप्त भएकै हुनुपर्छ । ओली त बेला बेलामा अल्पमात्रामा भए पनि धर्म, संस्कृतिको कुरा गर्छन् । तर व्यवहारमा यी दुवैमा राक्षसी प्रवृत्ति छ र आफ्ना अनुचरहरूलाई पनि यिनीहरूले राक्षसी प्रवृत्ति नै सिकाएका छन् । देउवा क्षेत्रीको छोरा हुन्, उनले पनि बाल्यकालमा भए पनि आफ्नो बा र बाजेबाट धर्मको ज्ञान प्राप्त गरेकै होलान् तर प्रवृत्ति असल छैन । नेपाली जनता राक्षसी प्रवृत्ति भएका शासकवर्गबाट चरम शोषण र दमनमा परेका छन् ।

भक्तपुरमा मध्यराति नारीहरूसँग गरेको दुव्र्यवहारमात्र होइन यिनीहरूले नेपाल आमासँग पनि सीमा नाघ्ने गरी दुव्र्यवहार गरेका छन्, आमाको अस्मितासँग खेलेका छन् । सडकमा हिँडिरहेका त्रियासी वर्षीय वृद्धलाई पनि छोडेनन् । दौरा सुरुवाल र ढाका टोपी लगाउने जतिलाई समातेर प्रहरी खोरमा जाकेछन् । शासक वर्गबाट अन्यायको पराकाष्ठा नाघेको छ । संविधान प्रदत्त मौलिक अधिकार ‘मालिक अधिकारै’ मा परिणत भएको छ । यस व्यवस्थाको स’धार र यसमा संशोधन अत्याआवश्यक भइसकेको छ र यसको नेतृत्व दुर्गा प्रसाईले लिएका छन् । दुर्गा प्रसाईमा नेतृत्वको गुणहरू छैन ।

जुन इण्डियाले पुष्पकमल दाहाल, बाबुराम भट्टराई जस्ता माओवादी नेताहरूलाई दिल्ली नजिक सेल्टर, खान पिउन, सुरक्षा, धनराशि, हतियार दिएर नेपालमा दश वर्षसम्म आतंक मच्चाउन सहयोग ग¥यो उसले कदापि नेपालमा राजतन्त्रको पुनःस्थापना चाहँदैन । 

उनी एउटा अस्थिर प्रकृतिका मानिस हुन् भनेर उनले आफैं प्रमाणित गरेका छन् । उनको बोलीको कुनै ठेगान छैन । कतै गएर राजाको कट्टर समर्थक हो झैँ गर्छन् राजासहितको हिन्दु अधिराज्य स्थापना गर्ने कुरा गर्छन् र कतै गएर भीड हेरेर हिन्दु राष्ट्रको कुरा त गर्दैनन् सँगै राजतन्त्र पुनःस्थापनाको कुरा उठाउँदै उठाउँदैनन् । को राजा बन्छ, को प्रधानमन्त्री बन्छ मलाई थाहा छैन भन्छन् । कहिले व्यवस्था होइन अवस्था बदल्ने भन्छन् । उनी एक अराजक प्रवृत्तिका मानिस हुन् ।

बल्खुमा जुन हज्जारौं जनताको भीड थियो त्यो केवल बैंक तथा लघुवित्त पीडितहरूको पीडाबाट मुक्तिका लागि मात्र थिएन । जनतालाई थाहा छ यो गणतन्त्रभित्र भोलि बाध्य भएर हिन्दु राष्ट्र घोषणा गरे पनि र साना किसान र उद्यमीको सावाँ ब्याज मिनाहा गरे पनि यो व्यवस्थाले शोषणको अर्को विकल्प खोज्ने छ, यिनीहरूको लुटको साम्राज्य रहिरहने छ । यसको एकमात्र समाधान राजतन्त्रको पुनःस्थापना नै हो । राजालाई निश्चित महत्वपूर्ण अधिकार दिएर गद्दीमा बसाल्ने हो ताकि वर्तमान प्रणालीमा अंकुश लगाउन सकियोस् । यो आन्दोलन भोलि फेरि राक्षसी प्रवृत्तिका यिनै शासकवर्गबाट शासित हुनका लागि होइन अपितु यिनीहरूबाट मुक्तिका लागि हो ।

दुर्गा प्रसाई एकजना शंकास्पद व्यक्ति पनि हुन् । उनी राष्ट्रिय स्वयंसेवक संघबाट निर्देशित र केही खाडी मुलुकबाट समर्थित पात्र हुन्, तिनीहरूकै बलमा उनमा आत्मविश्वास बढेको हो । इण्डियाले कहिल्यै पनि नेपालमा राजा देख्न चाहँदैन । यदि उसले राजा चाहेको भए राष्ट्रिय स्वयं सेवक संघको एकजना कार्यकर्ता अटल बिहारी बाजपेयी इण्डियाको प्रधानमन्त्री भएको बेला रअ र सिआइएको सहयोगले दरबार हत्याकाण्ड मच्चाउने थिएन । नेपालमा गणतन्त्र आउन दिने थिएन । किनकि यहाँ भएका प्रायः सबै राजनीतिक दलहरू इण्डियाकै उत्पादन हुन् ।

जुन इण्डियाले पुष्पकमल दाहाल, बाबुराम भट्टराई जस्ता माओवादी नेताहरूलाई दिल्ली नजिक सेल्टर, खान पिउन, सुरक्षा, धनराशि, हतियार दिएर नेपालमा दश वर्षसम्म आतंक मच्चाउन सहयोग ग¥यो उसले कदापि नेपालमा राजतन्त्रको पुनःस्थापना चाहँदैन । उसको एकमात्र उद्देश्य हो नेपाललाई हिन्दु राष्ट्र बनाउने । इण्डियाको आगामी २०२४ मा हुने चुनावमा नेपाललाई हिन्दु राष्ट्र बनाएर इण्डियालाई पनि हिन्दु राष्ट्र बनाउने प्रोपगण्डा गरेर चुनाव जित्नु हो । अहिले भाजपाको लोकप्रियता घटिरहेको अवस्था छ, त्यसैले उसले चुनाव अगाडि नेपाललाई हिन्दु राष्ट्र घोषणा गर्नुछ र यसका लागि उसले पुष्पकमल दाहाल र ओलीको नसा नसा छामेको दुर्गा प्रसाई रोज्यो ।
दुर्गा प्रसाई राष्ट्रिय स्वयंसेवक संघको उत्पादन हुन् । किनकि उनले यो पवित्र देवभूमिका महायोगी गुरु गोरखनाथ जसको कृपाले पृथ्वीनारायण शाहले नेपाल एकीकरणको यज्ञ सुरु गरे र उनका कनिष्ठ पुत्र बहादुर शाहले यो यज्ञलाई लक्ष्यमा पुर्‍याएका थिए ।

गोरखनाथका गुरु मत्छेन्द्रनाथको भूमि हो यो, शिव तथा शक्तिको पावन भूमि हो यो तर उनले अहिले राष्ट्रिय स्वयंसेवकको नारा जय श्रीराम लगाउने गरेका छन् । दुर्गा प्रसाईले बीच बाटोमा आन्दोलनलाई लगेर धोका दिन सक्छन् । त्यसैले राष्ट्रवादी राजनीतिक दल वा धर्मगुरुहरूले यो आन्दोलनको नेतृत्व लिन तयार हुनुपर्छ । बल्खुमा आन्दोलनको जुन स्फुलिंग छरिएको छ त्यो अग्निकुण्ड बन्नुपर्छ । जटायुहरूका रगतले रावणहरूको अन्त्य हुनैपर्छ ।