सप्तरी । २०३९ सालदेखि डसना सिरक बनाएर जीविकोपार्जन गर्दै आएका सप्तरीको विष्णुपुर गाउँपालिका-१ का ६० वर्षीय मोहम्मद नजिरलाई अहिले यो पेसा अपनाएकोमा दुःख लागिरहेको छ ।
१० वर्षयता ब्ल्याङ्केट ओढ्नेको संख्या ह्वात्तै बढेपछि उनीहरूको पेसा संंकटमा परेको हो । पहिलेको तुलनामा अहिले २५ प्रतिशतले मात्र सिरक ओढ्ने र ७५ प्रतिशतले ब्ल्याङ्केट ओढ्न थालेपछि आफ्नो पेसा संकटमा परेको नजिरको भनाइ छ ।
उहाँले भन्नुभयाे, ‘१० वर्ष अघिसम्म सप्तरीमा मात्र यो पेसामा ७०/७२ जना धुनियाँ थियो । जाडो महिनामा राजविराजको मुख्य बजारको सडकको छेउ ओगटेर लहरै बनाउँथ्यौ । सबैतिर भरिभराउ हुन्थ्यो । अहिले जम्मा १०/१२ जना छौँ । तर, पनि हामीसँग काम हुँदैन ।
यो मेहनती पेसा हो । तर, पनि काम नभएपछि नयाँ पुस्ताको यो पेसाप्रति आकर्षण घटेको छ । यस पेसामा कोही आउन चाहदैनन् । जसकारण आफूहरुको मृत्युपछि धुनियाँ पेसा गर्ने मानिस पाउनै गाह्रो नजिर बताउँनुहुन्छ ।
सोही ठाउँका उहाँसँगै काम गर्दै आउनु भएका उहाँका सहकर्मी ५७ वर्षीया मोहम्मद हजिरले पुरानो केहीबाहेक सबैले नै ब्ल्याङ्केट ओढ्दै आएपछि अहिले जाडो महिनामा पनि कहिलेकाहीँ काम नपाएर त्यसै बस्नुपर्ने अवस्था रहेको बताउनुभयाे ।
गर्मी महिनामा त झन् गाह्रो । डसनाको काम अलि अलि हुन्छ सिरकको पाउनै गाह्रो हुने गरेको छ ।
रेडिमेट सिरक, डसना दिनमा पाँचवटा तयार गर्न सक्ने धुनियाँहरूले ग्राहकले आफैँ अर्डर दिएर बनाउन लगाएपछि धेरैमा दुईवटासम्म बनाउन सक्ने उनीहरू बताउँछन् ।
जति थोरै कपासको सिरक बनाइन्छ, त्यति थोरै ज्याला र जति बढी कपासको सिरक बनायो, त्यति बढी ज्याला लिने गरेको उनीहरूको भनाइ छ । उनीहरूले बढीमा ३ हजारसम्म लिने गरेको बताएका छन् ।
बिक्रीमा विद्यावारिधि ?
युवा जनशक्ति निर्यात गर्ने देश
गल्तीलाई आत्मसात गर्ने कि अझै
योगचौतारी नेपाल स्वस्थ समाज निर्माणमा
हिमालय टाइम्स र नियमित लेखनका
प्राकृतिक चिकित्सालय र योग चौतारीबीच